Zapomniana historia
Na Szynach

Wirtualna podróż śladami Gdańskiej Kolei Dojazdowej. Odkryj świat, który zniknął z mapy, ale pozostał w pamięci mieszkańców.

Rübenbahn:
Cukrowy Krwiobieg Żuław

W drugiej połowie XIX w. Europę ogarnął cukrowy boom. Żyzne mady wiślane na Żuławach idealnie nadawały się pod uprawę buraka cukrowego. Jednak transport setek ton ładunku błotnistymi drogami był koszmarem.

"Budowa sieci torów normalnych (1435 mm) nie opłacała się. Wąska szyna, tańsza i łatwiejsza w budowie, stała się podstawą kolei buraczanej."

W 1884 roku fabrykant Ernst Kaul podjął decyzję o budowie cukrowni w Cedrach Wielkich (Groß Zünder). Aby połączyć ją ze światem, w 1888 roku ruszyła budowa linii wąskotorowej (780 mm) do stacji w Pszczółkach.

Początkowo wagony ciągnęły konie. Dopiero w 1894 roku na tory wjechały pierwsze parowozy firmy Hagans. Małe, ale silne maszyny o symbolu Bn2t (nr 241 i 242) zmieniły oblicze regionu.

Od buraków do pasażerów

Sieć rozwijała się błyskawicznie. W 1920 roku liczyła już 316 kilometrów! To, co zaczęło się jako transport przemysłowy, szybko stało się oknem na świat dla mieszkańców.

Dzięki połączeniu z Gdańskiem i budowie promu kolejowego w Świbnie, można było dojechać aż do Sztutowa. Powstała słynna "Pętla Żuławska" łącząca Przejazdowo, Giemlice i Koszwały.

Niestety, historia ta kończy się w latach 70. XX wieku, kiedy transport samochodowy wyparł poczciwe "ciuchcie". Dziś pozostały po nich tylko nasypy i wspomnienia.

Źródło: Bronisław Poźniak, Trojmiasto.pl (2022).

Stempel Archiwalny Plan sytuacyjny Rübenbahn 1902
FIG. 1: PLAN SYTUACYJNY 1902 R.

Kalendarium Torów

Przełomowe daty, które zdefiniowały 90 lat funkcjonowania kolei wąskotorowej na Żuławach Gdańskich. Kliknij na wydarzenie, by poznać szczegóły.

1888
Narodziny Kolei Buraczanej (Rübenbahn)

Fabrykant **Ernst Kaul** rozpoczął budowę linii z Cedr Wielkich do Pszczółek. Początkowo torowisko o rozstawie 780 mm ciągnęły **konie**. Kolejka służyła głównie do transportu buraków cukrowych z pól do przetwórni, wykorzystując fakt, że wąska szyna była kilkakrotnie tańsza w budowie niż tory normalnotorowe.

1894
Pierwsze Parowozy Hagans

Trakcja konna została zastąpiona przez lokomotywy parowe firmy **Hagans z Erfurtu** (m.in. Bn2t i Cn2t). Kolejka osiągała prędkość do 20 km/h, a tabor liczył 100 wagonów towarowych. Rozpoczął się gwałtowny rozwój sieci na Żuławach, liczącej wtedy **28 km** z odnogami.

1905
Otwarcie Danziger Kleinbahnen

Uruchomiono linię o rozstawie 750 mm z nowego **Dworca Gdańsk Wąskotorowy** (Danzig Kleinbahnhof) do Świbna (26,7 km). Rozpoczęły się regularne przewozy pasażerskie, a prom kolejowy **"Schiewenhorst II"** (zbudowany w Bydgoszczy) połączył sieć ze Sztutowem.

1920
Szczyt Rozwoju w WMG

Sieć wąskotorowa na Żuławach, znajdująca się niemal w całości w granicach **Wolnego Miasta Gdańska**, liczyła **316 km** torów. Aż 248 km było wykorzystywane do ruchu pasażerskiego. Uruchomiono też słynną **"Pętlę Żuławską"** (Przejazdowo – Giemlice – Koszwały).

1945
Zniszczenie i Zalanie Żuław

Wycofujące się wojska niemieckie **wysadziły tamy przeciwpowodziowe**, co spowodowało zalanie całej sieci kolejowej. Została ona unieruchomiona, co definitywnie zakończyło epokę Danziger Kleinbahnen.

1948
Powstanie Gdańskiej Kolei Dojazdowej (GKD)

Po intensywnych pracach odbudowy, sieć została reaktywowana i zaczęła funkcjonować pod polskim zarządem jako GKD. Prom kolejowy funkcjonował do 1959 roku.

1974
Ostatni Gwizdek

Z powodu rozwoju transportu samochodowego i braku opłacalności, ruch pasażerski, a następnie towarowy, został zawieszony. W 1974 roku GKD została zlikwidowana, stając się historią.

Dlaczego to robimy?

Gdańska Kolej Dojazdowa funkcjonowała przez ponad 90 lat. Była nie tylko środkiem transportu, ale **krwiobiegiem gospodarczym** i społecznym Żuław, łącząc pola buraków z cukrowniami, a mieszkańców z Gdańskiem. Choć zniknęła z mapy w 1974 roku, jej historia wciąż jest żywa w archiwach i wspomnieniach.

**Misja projektu to cyfrowe ocalenie tej historii.** Bez aktywnej archiwizacji i zbierania prywatnych wspomnień, pamięć o GKD wkrótce zniknie, zastąpiona przez nowoczesną infrastrukturę.

Naszym celem jest stworzenie jednej, łatwo dostępnej platformy, która przywróci GKD na mapę cyfrową i połączy współczesnych mieszkańców z ich zapomnianym dziedzictwem.

Trzy Filarowy Projekt

  • 💾

    Digitalizacja i Archiwizacja

    Gromadzimy i cyfryzujemy wszelkiego rodzaju dowody: bilety, rozkłady jazdy, zdjęcia (Tabor Hagans/Henschel) i dokumentację stacyjną.

  • 📍

    Ślady w Terenie

    Łączymy stare mapy z Google Maps, pokazując, gdzie dziś znajdują się nasypy kolejowe, dawne przystanki (Rynek Elbląska) i tory.

  • 🤝

    Wspólna Pamięć

    Wierzymy w projekt otwarty. Udostępnianie zbiorów i wspomnień przez społeczność jest kluczowe dla sukcesu tej misji.